μιλαρίτης

ο

(ορυκτολ.) ένυδρο αργιλοπυριτικό ορυκτό που βηρυλλίου, τού ασβεστίου και τού καλίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. milarite < γερμ. Μilarit < V. Μilar, επώνυμο Ελβετού επιστήμονα].